Κυκλαδική αρχιτεκτονική τεχνοτροπία

   
   Η κυκλαδική αρχιτεκτονική τεχνοτροπία συγκεντρώνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που συναντά κανείς στο Αιγαίο Πέλαγος, και ιδιαίτερα στα νησιά των Κυκλάδων.     
   Τα σπίτια στις Κυκλάδες κατασκευάζονται από πολύ απλά υλικά, αφού η απομόνωση των νησιών δεν παρέχει τη δυνατότητα απρόσκωπτης και συνεχούς παροχής σε πρώτες ύλες, ωστόσο είναι έργα μοναδικής αισθητικής και περιβαλλοντικά άρτια, αφού εναρμονίζονται με τον περιβάλλοντα χώρο χωρίς να τον βιάζουν. 
     

    Η αρχιτεκτονική των νησιών αυτών λαμβάνει υπόψη της το κλίμα, την ηλιοφάνεια, την απομόνωση, τη λειψυδρία και την πειρατεία, που παλιότερα αποτελούσε τη μάστιγα της περιοχής. Κατά κανόνα λοιπόν οι οικισμοί στις Κυκλάδες χαρακτηρίζονται από το λευκό χρώμα των σπιτιών που αντανακλά τον αδυσώπητο ήλιο, την παρουσία αποθηκευτικών χώρων όπου τοποθετούνται οι προμήθειες, τα μικρά παράθυρα που ενίοτε χρησίμευαν σαν πολεμίστρες, οι δεξαμενές νερού για την
αντιμετώπιση της λειψυδρίας και η ασύντακτη δόμηση, αφού οι απότομες γεωγραφικές μεταβολές δεν επιτρέπουν τη χάραξη ενιαίων σχεδίων πόλης. 

    

     Το κτίσιμο ενός χωριού βάσει σχεδίου είναι χαρακτηριστικό σπάνιο στις Κυκλάδες, έχοντας κάνει την εμφάνισή του μόλις κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Η δόμηση στα νησιά που πριν από την έλευση του τουρισμού ήσαν εξαιρετικά φτωχά σε πρώτες ύλες, γινόταν κυρίως με τοπικά υλικά ενώ οι κτίστες τους ήσαν κατά κανόνα οι ίδιοι οι μετέπειτα ένοικοί τους. Η οικονομία των υλικών ήταν εξαιρετικά φειδωλή και η μορφολογία του εδάφους δεν επέτρεπε πολύπλοκους και πολυδάπανους σχεδιασμούς. 
    
    Γι’ αυτό βλέπουμε κυρίως να επικρατεί το κυβικό σχήμα στα κατά κανόνα χαμηλοτάβανα σπίτια (2,5 έως το πολύ 3 μέτρα). Το πάχος των τοίχων κυμαίνεται μεταξύ 60 και 80 εκατοστών ώστε να εξασφαλίζεται η θερμομόνωση από το περιβάλλον. Κατά κανόνα ο προσανατολισμός είναι Στη βόρεια πλευρά υπάρχει πάντοτε άνοιγμα για να μπαίνει ο «μαϊστρος» και το «μελτέμι», που δροσίζει κατά τους καυτούς μήνες του καλοκαιριού.